Wat kunnen motieven zijn om zonder partner en/of kinderen naar het buitenland te verhuizen of te emigreren?

Motieven om alleen te emigreren/tijdelijk in het buitenland te gaan wonen en werken

Wanneer je een partner en/of kinderen hebt, zijn er nog een aantal extra afwegingen rondom de beslissing 'wel of niet vertrekken naar het buitenland'. Natuurlijk is vaak het uitgangspunt om sámen met je partner en eventuele kinderen te verhuizen. In sommige situaties besluiten partners toch anders. Enkele voorbeeldredenen:

• het land van bestemming is niet veilig (genoeg) voor je partner en/of kinderen -> je zal een afweging moeten maken of het land dan wel veilig (genoeg) is voor jezelf, welk risico je daarin (gezamenlijk) bereid bent te nemen.
• je salaris/verwachte inkomsten zijn niet of vooralsnog niet berekend op het verhuizen van een heel gezin; bijvoorbeeld als je van plan bent een bed & breakfast of hotel te gaan runnen in het buitenland; je kan er dan gezamenlijk voor kiezen eerst alleen de zaak op te starten waarbij je partner inkomen in Nederland blijft genereren. Zodra het bedrijf goed staat en er voldoende inkomen uit te halen valt verhuizen dan ook je partner en eventuele kinderen.
• je kinderen zitten in een belangrijke fase qua opleiding c.q. er is geen goed of passend onderwijs te vinden op de nieuwe woonbestemming.
• je partner heeft een succesvolle carrière en heeft geen mogelijkheden die in het buitenland vorm te geven c.q. wil die niet opgeven.
• andere sociale acceptatie: samenwonende partners of partners van hetzelfde geslacht worden in sommige landen niet als samenwonend beschouwd.
• de periode dat je naar het buitenland gaat, is naar verwachting van beperkte duur; bijvoorbeeld wanneer je wordt uitgezonden door een werkgever. De nadelen van een tijdelijke verhuizing met partner en kinderen wegen sterker dan de voordelen.

Mijn nieuwe partner was al jaren actief in Duitsland; eerst als stagiair, later als zelfstandig ondernemer. Mijn liefde voor hem was voor mij genoeg om de stap te nemen; ik heb mijn baan opgezegd en ben hem achterna gegaan. Spannend, want ik moest veel opgeven en in het begin wist ik niet wat ik ervoor terug kreeg. Ik ben in de plaatselijke supermarkt aan de slag gegaan, thuiszitten is niets voor mij. Na het legaliseren van mijn diploma's bij de rechtbank kon ik enkele maanden later als verpleegkundige terecht bij het verpleeghuis in het dorp.

Duitsland emigrant