Hoe ziet de non-profit sector eruit en hoe is die ontstaan?

Wat is de geschiedenis van de sector?

• Ngo’s zijn al internationaal actief sinds de 18^e eeuw. Religieuze organisaties, missionarissen en handelaren waren toen al actief over de hele wereld. Later speelde de sector een invloedrijke rol in de afschaffing van de slavernij. Vanaf de tweede Industriële Revolutie in 1870 tot de Eerste Wereld Oorlog groeide het aantal ngo’s explosief. Steeds meer ngo’s waren betrokken bij de strijd voor meer rechten voor vrouwen, maar ook copyrightrechten was een onderwerp waar veel ngo’s bij betrokken waren. Oorlog en spanningen maakten dat de ngo’s veel invloed op het internationale niveau verloren, hoewel na de Eerste Wereld Oorlog wel voor het eerst noodhulp op gang kwam.
• Na de Tweede Wereldoorlog werd de term ‘ngo’ officieel geformaliseerd in het Handvest van de Verenigde Naties, maar pas begin jaren ‘80 maakte de ngo sector een enorme groei door en kreeg de sector de vorm zoals we die nu kennen. Vanuit de overheden werd er verwacht dat ngo’s nieuwe, frisse ideeën zouden brengen, daar waar de overheid inefficiënt en ineffectief was gebleken. Deze verwachting leidde tot nieuwe investeringen en veel mogelijkheden. Nieuwe ideeën over participatie, empowerment, gender en armoedebestrijding werden geïntroduceerd.
• De sector kon echter de hooggespannen verwachtingen niet waarmaken. Er kwam steeds meer kritiek op het functioneren van ngo’s, zowel vanuit de bevolking als vanuit de overheden. Ngo’s zouden alleen maar kortetermijnoplossingen bieden en niet in staat zijn om op de lange termijn problemen op te lossen. Overheden namen zelf weer de hand in ontwikkelingswerk. De balans tussen overheid en ngo blijft tot aan de dag van vandaag een punt van discussie.
• Ngo’s in Nederland kwamen voornamelijk voort uit de kerk. Al sinds de middeleeuwen is de kerk betrokken bij armenzorg, maar vanaf 1580 nam het grotere vormen aan. De hervormingen in de kerk maakte dat afzonderlijke kerkgenootschappen vanuit hun eigen identiteit inhoud gaven aan armenzorg. Vanaf die tijd had in principe elke stad of elke kerk zijn eigen armenzorg, gefinancierd uit de middelen van rijke burgers. Deze armenzorg bestond voornamelijk uit het bieden van hulp aan zieken, gehandicapten, weduwen en wezen. Hoewel na de Tweede Wereldoorlog internationale hulpverlening steeds belangrijker werd, hadden grootschalige acties vrijwel altijd een nationaal karakter. Zo waren er radioacties voor KWF Kankerbestrijding in 1951 en een grote actie in 1953 voor de watersnoodramp, Beurzen Open, Dijken Dicht.

Wat zijn de onderliggende deelsectoren?

De ngo sector is erg groot maar grofweg kan je de sector verdelen in vier bedrijfstakken met verschillende subcategorieën:

Internationale hulp:

• Ontwikkelingswerk

• Vluchtelingenhulp

• Slachtofferhulp

Gezondheid:

• Volksgezondheid

• Gehandicaptenzorg

• Blinden en slechtzienden

Welzijn en Cultuur:

• Maatschappelijke en sociale doelen in eigen land

• Mensenrechten

• Kunst en cultuur

• Onderwijs en onderzoek

• Kerk en levensbeschouwing

Natuur en Milieu:

• Milieubelangen

• Natuurbehoud

• Dierenbelangen