Welke factoren zijn van invloed op je kansen om een visum te krijgen voor lang verblijf in het buitenland of emigratie?

• overheden van populaire emigratielanden geven vaak een zgn. beroepenlijst uit, met daarop beroepen en subfuncties waar terplaatse een tekort aan is. Heb je (vaak minimaal 1 jaar recente) werkervaring in zo'n beroep, dan vergroot dat je kansen op een skilled worker visum.
• daarnaast worden checks gedaan op een eventueel aanwezig strafblad en wordt een medische keuring gevraagd.
• alle 'criteria' leveren punten op; bij een minimaal behaald aantal punten bereik je een ondergrens voor het in aanmerking komen voor het visum.
• e.e.a. is dan vervolgens afhankelijk van andere aanvragers. Criteria worden regelmatig bijgesteld, aan de hand van behoeftes in het emigratieland.
• verhoogde kansen heb je in een aantal landen:
  • als je een (bedrijfs)investering doet van een minimum $/€ bedrag, of lokale werkgelegenheid creeërt (zeker in sectoren waar hoge werkloosheid is)
  • door hereniging op basis van familiebanden (een visumaanvraag door een staatsburger voor jou als direct familielid)
  • door voor een Nederlandse of internationale werkgever te werken en na een aantal jaar een traject voor een permanente verblijvsvergunning op te starten
  • door te trouwen (en gedurende een vooraf bepaalde periode getrouwd te blijven) met iemand uit het land zelf
• ben je gescheiden en emigreer je samen met een of meerdere kinderen, dan moet je ex-partner uiteraard nog wel toestemming geven voor de emigratie van het kind.
• bij sommige visa is een taaltest onderdeel van de procedure; vaak moeten dan de visumaanvrager & partner aantonen over voldoende basiskennis te beschikken (spreken, schrijven, luisteren, lezen). Voor Engels is dit bijvoorbeeld vaak een IELTS toets, al zijn er ook andere tests. Twijfel je aan je basiskennis; overweeg dan een spoedcursus te volgen. Vaak ben je met enkele fulltime cursusdagen al een stuk beter voorbereid en kun je op de cursuslocatie ook de afrondende toets maken.

Visumtrends bij de populaire emigratielanden:

• visa worden beschikbaar gesteld aan de hand van criteria per staat of deelregio (vaak met de verplichting dat je minimaal enkele jaren in die staat of regio komt wonen), in plaats van dat het visum vanuit het (gehele) land wordt uitgegeven
• verplichting van het accepteren van een werkaanbod (vooral wanneer je qua werkervaring niet voldoet aan de veel-gevraagde-beroepenlijst)
• afgifte van een tijdelijk visum, waarbij je na-gebleken-succes als emigrant pas een permanent visum verkrijgt
• sommige landen werken ook bij resident visa met een tweetrapssysteem: eerst een resident visum, na 1-2 tot enkele jaren een permanent resident visum; er kunnen aanvullende eisen zijn, bv. dat je een minimale periode per jaar in het land moet zijn geweest, of als je kinderen zijn mee-geëmigreerd (dan is soms de overgangsperiode van het ene naar het andere visum langer)
• bij sommige landen werkt men (aanvullend) met een "visum loterij": je kan je inschrijven om via de loterij een visum te bemachtigen (uiteraard is de belangstelling vaak overweldigend); het goed en volledig invullen van het papierwerk is daarbij essentieel
• in sommige landen (oa Canada) werkt men niet (zozeer) meer met beroepenlijsten, maar gaat men in de skilled worker categorie over tot selectie op basis van een puntensysteem ("Comprehensive Ranking System"). Na het beoordelen van een door jezelf (+evt. visumbureau) samengesteld online profiel zal de overheid de kandidaten met de hoogste scores uitnodigen voor het insturen van een permanente visumaanvraag. Gelet wordt o.a. op taalkennis/tests, opleiding, werkervaring. Daarbij schrijf je je ook in bij de aangewezen Job Bank; of begeleid je je aanvraag met een baan aanbod incl. formeel bewijs dat er behoefte is aan jouw skills, en dat die niet lokaal gevonden kunnen worden.
• in sommige landen (o.a. Nieuw-Zeeland) worden in navolging van Working Holiday Visa nu ook werkvisa digitaal uitgegeven ("e-visa"). Je ontvangt dan geen visumsticker meer in je paspoort, maar een e-mail met daarin alle visumgegevens. Data zijn (uiteraard) ook geregistreerd in de systemen van de immigratiedienst en douane. O.a. wordt ook vastgelegd welk(e) beroep(en) je mag vervullen, voor welke werkgever(s), etc. Je kunt bv. banken of artsen toestemming geven jouw visumgegevens te mogen raadplegen en een werkgever kan inloggen om te beoordelen of je legaal voor hem aan het werk kunt. Het fysiek toesturen van je paspoort om een visum of visumverlenging te bemachtigen (en de risico's van diefstal - kwijtraken - verlies) behoort hiermee tot het verleden.
• het wordt langzaam beter, maar houd er wel rekening mee dat skill-shortage-beroepenlijsten in sommige (ook of juist soms de populaire) vestigingslanden achterlopen. Het komt dan voor dat een beroep wel op de shortage lijst staat, maar dat er al lang geen werk meer te vinden is in de relevante regio. Aan de skill-shortage-visumaanvraag is echter veelal wel gekoppeld dat je een concreet werkaanbod moet kunnen aantonen, waardoor je uiteindelijk alsnog geen visum bemachtigt.

Bij zogenaamde 'skilled' of 'business' visa wordt, zowel bij jezelf als bij een eventuele meekomende partner, vaak gelet op onder andere:

• leeftijd
• taalkennis
• opleiding
• beroep
• werk- of ondernemerservaring
• erkenning door beroepsorganisatie
• voldoende werkaanbod
• kapitaal
• familierelatie
• eerdere ervaringen in het betreffende emigratieland

Voorbeelden van beroepenlijsten

• Australië
• Nieuw-Zeeland
• Canada
• Verenigde Staten