Is emigratie altijd definitief?

Formeel gezien?

Bekijk je deze vraag formeel, dan is er geen eenduidig antwoord. Diverse instanties (bijvoorbeeld Belastingdienst en Sociale Verzekeringsbank) letten onder andere op:

• met welk land heb je de sterkste persoonlijke (woon)band: zijn je gezinsleden meeverhuisd, heb je een woning aangehouden, heb je je laten uitschrijven bij de gemeente, heb je een tijdelijke (bv. hotel) of vaste nieuwe woonplek.
• hoe snel ben je weer terug in Nederland? Is dit binnen een jaar, dan ben je voor de belastingdienst niet geëmigreerd en gewoon inkomstenbelasting plichtig gebleven in Nederland. Maar er zijn uitzonderingen. Bijvoorbeeld als je elders inkomstenbelasting hebt betaald naar Nederlandse maatstaven, in een land van de Europese Unie dat een belastingverdrag met NL heeft afgesloten.
• CBS doet regelmatig onderzoek naar emigranten die terugkeren. Enkele resultaten van eerder onderzoek:
  • ongeveer de helft van de in Nederland geboren emigranten keert na verloop van tijd weer terug naar Nederland
  • autochtonen blijken vaker terug te keren dan allochtonen van de tweede generatie
  • er bestaan grote verschillen in terugkeerpercentages tussen de bestemmingslanden
  • de hoogste terugkeerpercentages doen zich voor in de leeftijden van 17 tot en met 22 jaar (waarschijnlijk studenten die voor enkele jaren in het buitenland hebben gestudeerd)
  • tot het 20e levensjaar blijken vrouwen gemiddeld iets vaker terug te keren dan mannen. Vanaf 40-jarige leeftijd zijn het de mannen die iets vaker terugkeren
  • personen (zowel autochtonen als tweede generatie allochtonen) die naar Turkije, Marokko, Suriname, de Nederlandse Antillen, Aruba of Indonesië emigreren, keren vaker dan gemiddeld terug naar Nederland
  • gemiddeld komt uit de specifieke emigratielanden Australië, Canada, Nieuw-Zeeland, de Verenigde Staten en Zuid-Afrika de helft weer terug, variërend van bijna 30 procent (Canada en Nieuw-Zeeland) tot 56 procent (Australië en de Verenigde Staten)

Psychologisch gezien?

Bekijk je deze vraag psychologisch, dan is "definitief" wel heel erg "onherroepelijk".

• vrijwel geen enkel mens maakt keuzes "voorgoed", mensen hebben van nature behoefte aan (regelmatige) verandering.
• word je uitgezonden door een werkgever, dan impliceert dit meestal dat je op een gegeven moment ook weer vertrekt (naar een ander land, of terug naar je thuisland).
• heb je moeite met het "definitieve" aspect van emigreren, kies dan in eerste instantie voor een "internationale verhuizing" met een afgebakende proefperiode. Je gaat "een tijdje naar het buitenland", denk aan twee of drie jaar, waarbij je in die periode probeert te achterhalen of je langer wilt blijven of wilt terugkeren. Je houdt -mits financieel haalbaar- bij voorkeur je huis in Nederland aan; onderzoek de mogelijkheid tot onderverhuur.
• kom je na emigratie op een punt dat je remigratie gaat overwegen uit gevoel van heimwee, uit ontevredenheid over je nieuwe woonplek, omdat je onderneming niet is geworden wat je ervan had verwacht, of om andere redenen: relativeer het gevoel van "falen". Keuzes maken betekent ook soms terugkomen op eerder gemaakte keuzes. Als je risico's neemt, dan kan en mag iets ook "mislukken". En laat je niet beïnvloeden door eventuele negatieve reacties van achterblijvers of familie en vrienden in Nederland.

Tip

Maak je plannen voor een lang verblijf in het buitenland?

• Blijf flexibel.
• Het maken van een 100% waterdicht plan waarvan je niet meer gaat afwijken is niemand nog ooit gelukt.
• Plannen zijn er om houvast te geven, maar ook om bijgesteld te worden.
• Naarmate je meer kennis vergaart en nieuwe inzichten opdoet kan je (of je partner, je kinderen) anders over zaken gaan denken.
• Calculeer dat in en hou niet star vast aan een vooropgezet plan.