Hoe ga je om met de administratieve regels en de onzekerheden bij het werken in het buitenland en zoeken naar een baan?

Hoe ga je om met alle regels bij werken en zoeken naar een baan in het buitenland?

• wie wil gaan werken in het buitenland loopt, net als de buitenlandse werkzoeker in Nederland, niet zelden tegen een veelvoud van regels aan, bijvoorbeeld rondom het wel of niet moeten regelen van een werkvisum, het wel of niet tegen kost- en inwoning mogen werken, etc.
• soms zijn de (formele) regels glashelder, maar vaker zijn ze vaag of “grijs” en soms spreken ze elkaar ronduit tegen
• los van de helderheid van regels, lopen veel werkzoekers sowieso aan tegen de vele grensgebieden tussen betaald werk, vrijwilligerswerk, (on)betaalde stages, werk tegen onkostenvergoeding of gedeeltelijke vergoeding in natura (bv. gratis maaltijden, of gratis onderdak in een accommodatie waar ook betalende toeristen verblijven)
• er zijn talloze verschillen tussen en binnen bestemmingen waar werk wordt aangeboden, mbt de strictheid waarmee regels worden toegepast (en gehandhaafd) en eventuele afspraken die werkaanbieders met lokale autoriteiten hebben gemaakt
• daarnaast zijn bijvoorbeeld ook de hoogtes van vergoedingen multi-interpretabel; wat voor de één een “fooi” of “onkostenvergoeding” is, is voor de ander een aardig basissalaris, voor de derde persoon “vrijwilligerswerk” en voor de volgende “pure oplichterij”
• het verzetten van (tijdelijk) werk wordt door veel buitenlandgangers ook gezien als “het ontdekken van nieuwe talenten”, “het opdoen van nieuwe inspiratie” of “een kans op culturele verdieping”. Niet zelden wordt daarbij door mensen eerst een bepaalde fee (of programmakosten, of bemiddelingsbijdrage, enz.) betaald om vervolgens, in ruil voor een vergoeding (in welke vorm dan ook), tijdelijk aan de slag te gaan.
• zeker wanneer men maar voor een korte periode (tot enkele weken) ergens gaat mee“helpen” of mee“klussen”, maken velen de afweging om niet het formele “werkvergunning/visum”traject in te gaan. Het maakt het soms überhaupt mogelijk om deze ervaring op te doen en vergemakkelijkt afspraken tussen werkaanbieder en werkzoeker. De kosten van een werkvergunning liggen vaak ook erg hoog en niet elke werkgever heeft daar de middelen voor.

Wat kan je doen als er nog veel onzeker is bij het werk in het buitenland?

• maak het in ieder geval bespreekbaar. Het is aan de werkaanbieders en degenen die erheen gaan zelf hoe daarmee om te gaan of dit met elkaar even te overleggen. De afspraken die je hierover maakt kunnen ook van invloed zijn op de manier waarop je jezelf op je werkplek opstelt, of op mag stellen: als volwaardig werknemer, of als “tijdelijke hulp”, of als ander soort werknemer
• laat je vooraf informeren over de lokale situatie en hoe over het algemeen met regels omgegaan wordt en bedenk goed wat je eigen insteek/doel van je periode in het buitenland is.
• maak voor jezelf daarbij een afweging of je werk gaat doen dat minder makkelijk (of niet) ook door lokale arbeidskrachten gedaan kan worden. En, net als in Nederland, “gedaan kan worden” betekent nog niet dat het werk ook gedaan wórdt.
• in een aantal gevallen heb je specifieke talenten of competenties (denk aan vakkennis, kennis van een bepaalde taal, “tijd” etc.) die ter plekke niet of nauwelijks voorhanden zijn.