- Wat is er nodig voor een goed gesprek tussen arts en patiënt?
- Hoe kan je omgaan met emoties in het arts-patiënt contact?
- Welke communicatievaardigheden zijn belangrijk in de medische sector?
- Medisch-wetenschappelijk onderzoek: welke onderzoeksfasen zijn er te onderscheiden?
- Samenvatting bij NHG-standaarden van het Nederlands Huisartsen Genootschap
- Statistiek en onderzoeksmethoden bij medische wetenschappen: uitgelichte boeksamenvattingen
- Therapeutische vaardigheden: leren of versterken
- Medische vaardigheden: leren of versterken
- Medische vaardigheden en verpleegkunde studeren en stagelopen in het buitenland
- Wat voor persoon moet je zijn en welke competenties heb je nodig voor werk in de gezondheidszorg in het buitenland?
- Hoe word je beter in je werk in de gezondheidszorg en de zorg in het buitenland?
- Wat zijn de competenties & functie-eisen van werken als arts (in het buitenland)?
- Wat zijn de competenties & functie-eisen van werken als verpleegkundige (in het buitenland)?
- Wat zijn de competenties & functie-eisen van werken als fysiotherapeut (in het buitenland)?
- Wat zijn de competenties en de functie-eisen bij het als zorgverlener in binnen- en buitenland?
- Medische vaardigheden: leren of versterken
Competenties en vaardigheden om te leren, te werken en te leven
Wat kan je doen om je stressbestendigheid te versterken of stabiliteit te ontwikkelen: vragen en antwoorden
Hoe kun je de competentie ‘stressbestendigheid’ herkennen en ontwikkelen tijdens je studie, stage, reis en op je werk in het buitenland?
Stressbestendigheid herkennen en ontwikkelen
Stressbestendigheid tijdens je reis
- Tijdens een reis kun je in situaties terechtkomen die ofwel niet gepland zijn, of heel anders zijn dan je in je dagelijkse leven gewend bent. Deze situaties kunnen stress of angst veroorzaken en op die momenten is het van belang dat je die stress goed kunt opvangen zodat het je reis niet verpest. Oftewel: laat een onverwachte situatie je reis niet verpesten en de stress om de situatie al helemaal niet.
- Om goed met stress om te kunnen gaan, is het belangrijk om te werken aan je flexibiliteit als dat nodig is. Zo kun je op momenten dat iets mis gaat, of anders verloopt dan gepland, rustiger omgaan met de situatie en nadenken over oplossingen of alternatieven. Probeer de situatie ook in perspectief te zetten: in de meeste gevallen kun je achteraf luchtiger kijken naar de situatie en is het uiteindelijk minder ernstig dan het lijkt. Zet een stap terug, kijk naar het grote plaatje en probeer zo flexibel mogelijk om te gaan met wat je reis je brengt.
Stressbestendigheid tijdens je studie
- Je studie kan op meerdere vlakken stress veroorzaken. Wanneer je begint met studeren kom je vaak in een nieuwe omgeving terecht met allemaal mensen die je nog niet kent. Daarnaast kom je in aanraking met een nieuwe manier van leren en wie weet ga je wel voor het eerst op jezelf wonen. Als je studie eenmaal op gang komt zijn er papers en tentamens die stress kunnen geven.
- Als je begint met studeren kan een goede voorbereiding helpen om stress te verminderen. Bereid je voor op je eerste periode door je in te lezen in je nieuwe studie, studiemateriaal op orde te hebben en rustig aan kennis te maken met je nieuwe studiegenoten. Onthoud dat zij waarschijnlijk net zo nerveus zijn als jij. Als je deze zaken op orde hebt hoef je je daar niet zo druk om te maken en kun je je helemaal richten op je nieuwe omgeving, lesstof en school of universiteit.
- Tijdens tentamenperiodes is het belangrijk om een goede balans te vinden tussen studeren en ontspannen. Denk goed na wat voor jou het beste werkt betreft leren en aarzel niet om samen te werken met je medestudenten als je daar behoefte aan hebt. Je kunt elkaar dan waar mogelijk helpen en het studeren zelfs gezelliger maken. Spreek bijvoorbeeld af om samen te leren in de bibliotheek.
- Neem ook tijd voor ontspanning. Als je merkt dat je te stressvol bent, gaat de kwaliteit van het werk ook achteruit. Door af en toe een break te nemen en even totaal iets anders te doen ben je weer volledig opgeladen om er tegen aan te gaan. Wat je tijdens deze break doet en hoe lang dit duurt hangt af van de situatie en persoon. De één heeft genoeg aan vijf minuten buiten een rondje lopen, terwijl de ander een uur nodig heeft. Doe hierbij wat goed voor jou voelt en waar jij energie van krijgt om na deze break er weer vol tegen aan te gaan.
- Wanneer je veel last hebt van stress, kun je altijd naar extra ondersteuning zoeken die jouw school of universiteit te bieden heeft. Denk aan faalangst trainingen en hulp bij studeren.
Stressbestendigheid tijdens je werk
- Een werkplek kan stress veroorzaken wanneer je bijvoorbeeld prestatiedruk voelt, wanneer een project niet zoals verwacht verloopt, als je in een lastige situatie zit met een klant of wanneer er conflicten ontstaan tussen medewerkers.
- Wanneer je last hebt van prestatiedruk is het belangrijk om na te gaan waar die druk vandaan komt: komt deze van binnenuit, dus leg jij jezelf druk op, of komt de druk van buitenaf, van bijvoorbeeld een leidinggevende. Wanneer je voor jezelf die stress veroorzaakt, kun je een stapje terug zetten en doen wat voor jou helpt om stress te verminderen. Komt de druk van buitenaf en kun je minder goed functioneren, dan kun je het gesprek aangaan met je leidinggevende of waar mogelijk taken verdelen.
- Het is normaal om een zekere mate stress te ervaren, maar wanneer het enkel een negatieve invloed heeft op je werk of (mentale) gezondheid, dan is het belangrijk om na te gaan wat precies de stress veroorzaakt en wat je eraan kunt doen. Praten met de aangewezen persoon op je werkplek kan een eerste belangrijke stap zijn.
Stressbestendigheid tijdens je vrijwilligerswerk of stage
- Tijdens vrijwilligerswerk of een stage kom je vaak in een andere omgeving of zelfs een ander land terecht.
- Een goede voorbereiding kan helpen om bepaalde stressfactoren te verminderen. Voor wat voor soort organisatie ga je werk doen, wat wordt er van je verwacht, en in wat voor cultuur kom je terecht?
- Als er tijdens je vrijwilligerswerk of stage iets mis gaat of anders verloopt, is het van belang om flexibel te kunnen reageren om de situatie goed op te vangen. Wanneer je merkt dat je gestresst raakt, zet een stap terug en kijk welke alternatieven of oplossingen mogelijk zijn en aarzel niet om om hulp te vragen waar nodig. Als je op die manier een stressmoment kunt omzetten naar een leerzame ervaring heb je meteen extra waarde toegevoegd aan je tijd als vrijwilliger of stagiair.
Hoe geef je jezelf een time-out?
Door te leren ontspannen en het stressniveau te beheersen kun je de controle behouden en hierdoor de gestelde doelen bereiken zonder jezelf en naasten uit te putten. Soms is het nodig dat je jezelf aanleert om je lichamelijk te ontspannen. Een voorbeeld is een time-out bij stress. Het doel van een time-out is stress of woede de rug toe te keren en de aandacht te richten op wat werkelijk van belang is. In plaats van zeer betrokken te raken bij stressvolle situaties neem je een time-out. Zodra je weer overzicht hebt over een situatie kan die je niet meer overweldigen. Een time-out mag een minuut of een uur duren. Korte maar veelvuldige time-outs in de dagelijkse routine kunnen het welbevinden en zelfbeheersing doen laten groeien.
Er zijn zes manieren om een time-out voor jezelf te nemen om verschillende redenen:
- Time-out en ademhaling: stress kan verminderd worden door diep en langzaam ademhalen. Dit zorgt ervoor om spanning te verminderen, de spieren te ontspannen, de hartslag te doen afnemen, de bloeddruk te verlagen en de geest tot rust te brengen. Vaak moet je eerst leren om je lichamelijk te ontspannen voordat je weer controle krijgt over je gedachten.
- Time-out voor onderweg: de time-out voor onderweg kan overal worden toegepast, een voorbeeld is tijdens het doen van boodschappen. 1) Span en ontspan systematisch bepaalde delen van het lichaam. 2) Sluit je ogen en bedenk hoe je spieren zich spannen en ontspannen. 3) Bij inademing, span dan daarbij zo hard mogelijk je rechterarm en –vuist aan. Houd dit voor 4 tellen vast en ontspan vervolgens volledig terwijl je uitademt. 5) Herhaal dit voor je linkerarm en vuist, voor je billen, voor rechter- en linkerbeen en –voet, en daarna voor gezicht en kaken. 6) Span als laatst het hele lichaam en laat vervolgens los.
- Time-out door beeldvorming: hierbij stel je een rustgevende scene of moment uit het leven voor. Verbeelden is voor iedereen anders. Je zult het moeten uitproberen om uit te vinden bij welke soort voorstelling je ontspant.
- Time-out om de boze gevoelens te beheersen: stoom afblazen blijkt juist een stimulerend effect te hebben op agressie en gebruik van geweld in plaats van dat het een opluchtend effect heeft. Uit onderzoek is gebleken dat bij partners die tegen elkaar schreeuwen de boosheid achteraf niet minder is geworden maar juist is toegenomen. Boze uitbarstingen blijken vaak juist zichzelf te versterken, omdat ze mensen een onterecht gevoel van macht geven. Een woede-uitbarsting kan ook een manier zijn om wraak te nemen. Dit zijn echter allemaal korte termijn effecten; het allerbelangrijkst is om te kijken naar de effecten op de lange termijn: die kunnen blijvend en beschadigend zijn. Ouders met woedeaanvallen geven een verkeerd voorbeeld en maken de andere gezinsleden nog bozer, dringen hen om in verdediging te schieten en maken hen angstig. De volgende stappen kunnen bijdragen aan het doorbreken van de woedecyclus:
- Let goed op signalen van toenemende woede: woede neemt meestal geleidelijk toe. Let op snelle ademhaling, beschuldigende gedachten enzovoort.
- Spreek een time-outteken af: Laat de gezinsleden weten dat je een time-out wil om je boosheid onder controle te krijgen. Het moet een neutraal teken zijn.
- Zoek een plek waar je alleen kunt zijn en zorg ervoor dat de rest van het gezin weet waar je bent zodat zij zich niet in de steek gelaten voelen en proberen je tegen te houden.
- Spreek af hoe lang de time-out mag duren. Niet langer dan 30 minuten is het beste. Daarna kan je een signaal geven dat je discussie weer op wil starten. Het gezin moet weten dat de onderbroken situatie weer opgepakt moet worden. Hierdoor wordt voorkomen dat de time-out geen vermijdingsgedrag wordt.
- Alle gezinsleden moeten het eens zijn met de richtlijnen voor een time-out. Hierdoor weten zij wat ze kunnen verwachten als iemand een time-out wil.
- De gedachten over stress: accepteer dat stress er af en toe bij hoort. Bedenk dat het er niet om gaat stress te voorkomen, maar om stress hanteerbaar te houden. Stress moet worden gezien als een onderdeel van het gezinsleven. Weet dat stress ook weer verdwijnt en tijdelijk is. Richt je op wat je wel onder controle kunt houden en niet op wat je niet onder controle kunt houden. Probeer oplossingen voor problemen te bedenken in plaats van anderen de schuld te geven.
- Een time-out voor jezelf: een van de beste manieren om stress te verminderen, is tijd nemen voor jezelf; dit geldt zowel voor volwassenen als voor kinderen. Vermijd koffie, alcohol of drugs.
bron: The incredible years: A trouble-shooting guide for parents of children aged 2-8 years van Webster-Stratton
Hoe ga je om met tentamenstress, tentamenangst en negatieve faalangst?
Positieve faalangst
- Er zijn studenten die het maken van een tentamen altijd moeilijk vinden, ook als zij goed gestudeerd hebben. Zij voelen zich angstig en gespannen vóór en tijdens het tentamen. Voor enkelen kan dit een positief effect hebben. Sommige studenten hebben de spanning nodig om het tentamen goed te kunnen maken. Dit wordt ook wel positieve faalangst genoemd. Bij anderen werkt dit echter nadelig. De angst en spanning loopt dermate hoog op dat zij verlammen en niet meer goed na kunnen denken. Deze negatieve faalangst heeft gevolgen voor je prestaties.
Hoe ga je om met tentamenstress en negatieve faalangst?
- Een goede voorbereiding is voor mensen met negatieve faalangst erg belangrijk.
- Doordat je elke dag iets doet ter voorbereiding op het tentamen, kan je tegen jezelf zeggen dat je goed hebt voorbereid en dus niet bang hoeft te zijn om het niet te halen. Zeg tegen jezelf dat je goed hebt geleerd en overtuig jezelf ervan dat je de stof weet en dat niemand je dat af kan nemen. Het hebben van zelfvertrouwen is hierbij dus zeer belangrijk. Het zal je helpen je onnodige angsten onder controle te houden.
- Lukt het je niet om zelf van je faalangst af te komen, zoek dan hulp bij je studiecoördinator of studentpsycholoog.
- Diverse studies hebben uitgewezen dat meditatie studenten helpt om te focussen en te concentreren. Daarnaast kan het studiestress verminderen.
Stabiliteit & Stress: ga actief om met je negatieve emoties
Gezondheidszorg en medische sector: vragen en antwoorden over je vaardigheden en competenties
Wat voor persoon moet je zijn en welke competenties heb je nodig voor werk in de gezondheidszorg in het buitenland?
Aanpassing aan de lokale omstandigheden en beschikbaarheid van medicijnen
- Het vermogen om je te kunnen aanpassen aan een buitenlandse cultuur is essentieel. Dit is vaak geen simpel proces en brengt een aanpassing aan de lokale omstandigheden met zich mee, zoals de manier waarop het werk wordt uitgevoerd en de beschikbaarheid van medicijnen.
- Zo zul je tijdens je werk in een ontwikkelingsland bijvoorbeeld geconfronteerd kunnen worden met overvolle SEH’s of een tekort aan operatie-assistentes op de OK.
- Op het eerste gezicht kunnen de nieuwe omstandigheden behoorlijk overweldigend zijn. Een gevoel van machteloos en frustratie zal snel plaats moeten maken voor een oplossingsgerichte aanpak. Wat is er wel voor handen? Hoe kun je het beste omgaan met deze situatie? Probeer je ondanks alle uitdagingen toch te richten op het geven van een zo’n goed mogelijke behandeling. Uiteindelijk zijn dit wel de ervaringen die ervoor zorgen dat je kwaliteiten als leiderschap en een scherpe blik ontwikkelt.
- Terug in Nederland, of bij de start van een specialisatie, zul je een beroep kunnen doen op je doorzettingsvermogen en de nieuwe opgedane skills.
Samenwerken binnen een multi-disciplinair team en het geven van medische trainingen
- Werken in een ontwikkelingsland betekent werken in samenwerking met de lokale gezondheidswerkers en bevolking. Dit betekent ook meteen dat je te doen hebt met een reeks van mensen en organisaties, inclusief vrijwilligersorganisaties en de lokale regering. Het werken aan projecten kan een zeer veeleisende ervaring zijn, en naast formele kwalificaties vereist dit dan ook dat je beschikt over een reeks vaardigheden.
- Je zal waarschijnlijk worden betrokken bij het organiseren en het geven van medische trainingen aan de bevolking, bijvoorbeeld over hygiëne en preventatieve geneeskunde.
- Het vermogen om makkelijk te kunnen omgaan met mensen, en om te kunnen werken onder moeilijke omstandigheden, is van vitaal belang. Het is in ontwikkelingslanden namelijk zeker niet uitzonderlijk dat er binnen de lokale gezondheidsinfrastructuur een groot gebrek is aan geld, en dat de community niet beschikt over voldoende personeel en medische materialen.
Meerdere talen spreken met het medische personeel en de patiënten
- Vaardig zijn in meerdere talen naast het Engels is vaak niet gewenst, vooral in landen waar Engels niet de eerste taal is. Frans, Portugees en Spaans zijn allemaal zeer nuttig om te kennen zodat je zowel met het medische personeel als de patiënten kunt communiceren.
- In verschillende delen van Latijns-Amerika en Afrika wordt kennis van Frans, Portugees of Spaans vaak gevraagd. Streef ernaar dat je de taal in ieder geval beheerst op een intermediate niveau als je besluit dat je wilt gaan werken in één van deze continenten.
- Als het mogelijk is om vóôr de start van je nieuwe werk of co-schap contact te leggen met collega's die al een tijd werken voor de organisatie die je op het oog hebt, doe dit dan zeker. Deze collega’s, die ervaring hebben met het werken in land, kunnen je voorzien van nuttig advies over wat je kunt verwachten op je nieuwe werkplek. Als je je baan hebt gevonden met behulp van een medisch uitzendbureau, dan zal deze je mogelijk in contact kunnen brengen met mensen die in een soortgelijke functie hebben gewerkt en binnen een soortgelijke instantie.
- Een mogelijkheid om je taalbeheersing te verbeteren is een taalcursus of taalreis.
Hoe word je beter in je werk in de gezondheidszorg en de zorg in het buitenland?
Hoe doe je extra vaardigheden op voor de gezondheidszorg in het buitenland?
- Competenties zijn samengesteld uit vaardigheden en eigenschappen, lees meer over hoe je in het algemeen je talenten en skills kunt ontwikkelen: Talenten & Kwaliteiten, van eigenschappen naar competenties.
- Naast praktijkervaring in de medische sector en leren van de ervaring van anderen, zijn er een aantal online cursussen en boeken beschikbaar die je kunnen helpen om je voor te bereiden op medisch werk in het buitenland en waarmee je extra vaardigheden op kunt doen.
Met welke online cursussen doe je extra vaardigheden op voor de gezondheidszorg in het buitenland?
Er zijn een aantal online cursussen beschikbaar die nuttig zijn om te gebruiken bij de voorbereiding op je medische werk in het buitenland. De meeste cursussen zijn online te vinden via Future Learn, Edx en Coursera.
Future Learn
- Future Learn is een online platform dat online cursussen verzamelt, het wordt gerund door The Open University, Milton Keynes, Engeland.
- Op Future Learn zijn zowel cursussen van universiteiten als niet-universitaire cursussen te vinden.
- Bekijk bijvoorbeeld de cursus ‘Preparing for an International Health elective: training in global health, ethics and safety’. St. George’s, University of London.
Edx
- Edx is een non-profit organisatie die via open source software cursussen van universiteiten online beschikbaar maakt.
- Handige cursussen zijn ‘An Introduction to Global Health’, ‘Readings in Global Health’ voor algemene informative over Global Health.
- Meer beschikbare algemene medisch relevante cursussen zijn bijvoorbeeld ‘Human Anatomy’ of ‘Through my Eyes: Intellectual disability part I-III’ en ‘Life With Diabetes’.
- Landspecifiek is de cursus ‘Understanding the Australian Health Care System’ beschikbaar, met specifieke informatie over de gezondheidszorg in Australië.
Coursera
- Coursera was een van de eerste en grootste aanbieders van online universitaire cursussen.
- Coursera werkt samen met universiteiten om meer cursussen online toegankelijk te maken.
- Hoewel er op dit moment (nog) geen relevante medische cursussen worden aangeboden is dit wel een interessante website om regelmatig te checken.
Met welke boeken doe je extra vaardigheden op voor de gezondheidszorg in het buitenland?
Mocht je op zoek zijn naar geschikt leesmateriaal ter voorbereiding op medisch werk in het buitenland, dan zijn er een aantal nuttige boeken beschikbaar:
- Where There is No Doctor, Hesperian guides
- Oxford Handbook of Tropical Medicine van Michael Eddleston
- Coschap over de grenzen van J.S. Stilma
- Hoe blijf ik gezond in de tropen van Piet Kager
- Leidraad international health van B. Schimmer
Wat zijn de competenties & functie-eisen van werken als arts (in het buitenland)?
Competenties:
- o.a. Kennis en ervaring in medisch handelen
- Communicatie-vaardigheden: Als arts is het belangrijk om goed te luisteren, informatie op de juiste wijze over te brengen naar patiënten en deze goed te bespreken.
- Zelfstandigheid
- Professionaliteit: Je kunt persoonlijke en professionele rollen goed van elkaar gescheiden houden.
- Je moet goed kunnen coachen, trainen en leiding geven.
- Stressbestendig
- Goed kunnen plannen & organiseren en coördineren.
- Goed kunnen samenwerken op internationaal niveau.
Functie-eisen:
- Je hebt Geneeskunde aan de universiteit afgerond en bent in het bezit van een diploma. Met een diploma kun je in elk Europees land aan de slag als arts, maar buiten Europa is het lastiger. In veel landen moet je eerst een examen afleggen om te kunnen solliciteren. De regels en voorwaarden zullen per land verschillend zijn, dus het is handig als je vooraf goed informeert.
- Om te mogen werken in het buitenland heb je een verklaring van registratie nodig. In deze verklaring staat dat je in Nederland geregistreerd staat als arts en dus bevoegd bent om als arts te mogen werken.
- BIG geregistreerd, bij deze databank in Nederland staan officiële gezondheidsmedewerkers geregistreerd.
- Je beschikt over een goede talenkennis, met name Engels. In sommige landen moet je eerst een taaltest afleggen. De beheersing van meerdere talen is een pre.
- Je hebt al werkervaring als arts, de meeste buitenlandse ondernemingen zoeken artsen met aantal jaren werkervaring.
- Als je te werk gaat bij hulporganisaties in ontwikkelingslanden dien je naast werkervaring ook reiservaring te hebben, met name in en naar ontwikkelingslanden.
- Je bent minstens een jaar beschikbaar.
- De functie-eisen staan meestal per vacature beschreven.
Wat zijn de competenties & functie-eisen van werken als verpleegkundige (in het buitenland)?
Competenties:
- Zelfstandigheid: Je moet goed in een team kunnen samenwerken, maar hoort ook zelfstandig aan het werk te gaan.
- Verantwoordelijkheidsbesef: De zorg voor patiënten wordt in je handen gelegd, dus het draagt veel verantwoordelijkheid met zich mee.
- Sociale & communicatie-vaardigheden: Je bent tijdens het werk ook bezig om patiënten te begeleiden, gerust te stellen en bouwt een professionele relatie met hen op.
- Flexibel: Tijdens een baan in de zorg hoor je over het algemeen zoveel mogelijk inzetbaar en bereikbaar te zijn, vooral in noodgevallen.
- Professionaliteit
- Stressbestendig
Functie-eisen:
- Een erkend diploma, dus een afgeronde opleiding in verpleegkunde.
- Het diploma dient officieel in het Engels te zijn vertaald.
- Bewijs dat je in een beschermende beroepsgroep werkzaam bent.
- Veel vacatures in het buitenland zoeken een werknemer die al een paar jaar werkervaring heeft.
- Bij veel ziekenhuizen en organisaties in het buitenland moet je een toelatingsexamen afleggen.
- Je moet natuurlijk bereid zijn om een paar jaar in het buitenland te wonen.
- In de meeste landen moet je ook een taaltest doen. Goede beheersing van Nederlands en Engels is altijd vereist. In sommige landen ook andere talen, bijvoorbeeld Duits of Frans.
Wat zijn de competenties & functie-eisen van werken als fysiotherapeut (in het buitenland)?
Competenties:
- Plannen en organiseren: Je gaat methodisch te werk, dus je hoort planmatig ingesteld te zijn.
- Zelfstandig
- Doelgericht
- Communicatie-vaardigheden: Een goede communicatie tussen beiden helpt bij herstellen. Het is belangrijk dat je goed luistert naar wat de klachten zijn en de juiste informatie en voorlichting geeft.
- Professionaliteit
- Oplossingsgericht
- Flexibel: Je bent voor een langere periode in het buitenland en hoort zoveel mogelijk bereikbaar en inzetbaar te zijn.
- Je kunt goed organiseren met betrekking tot het verzorgen en het inzetten van middelen.
Functie-eisen:
- Een afgeronde (master) opleiding fysiotherapie en in het bezit van een erkend diploma.
- Je bent BIG-geregistreerd
- Veel werkgevers zoeken therapeuten met al enkele jaren werkervaring
- Goede beheersing van de Engelse taal, zowel schrijfvaardigheid en spreekvaardigheid. In sommige landen wordt er eerst een taaltest afgelegd. De beheersing van andere talen is meestal een pre.
- Als je aan het werk gaat in het buitenland is het van belang dat je rekening houdt met eventuele andere culturen.
Wat zijn de competenties en de functie-eisen bij het als zorgverlener in binnen- en buitenland?
Wat zijn de competenties die je nodig hebt als als zorgverlener in binnen- en buitenland?
- Empathisch vermogen: Patiënten en families zitten grotendeels in een vervelende situatie, het is daarom belangrijk dat je je in hun schoenen kunt verplaatsen en weet hoe je er mee om moet gaan.
- Relatiegericht: Je verleent voor een langere tijd zorg, je bouwt als het ware een band op met de patiënten en de families. Deze hebben een vertrouwenspersoon nodig en die rol vervul jij!
- Proactieve denkwijze: Je probeert zoveel mogelijk vooruit te denken.
- Communicatieve vaardigheden: Je geeft informatie en advies aan de patiënten en de families, deze informatie moet met duidelijkheid worden overgedragen.
- Samenwerken: Je moet goed kunnen samenwerken met alle betrokkenen.
Wat zijn de functie-eisen die je nodig hebt als als zorgverlener in binnen- en buitenland?
- Een erkend diploma voor de desbetreffende functie.
- Goede beheersing Nederlands en Engels, in sommige gevallen wordt er een taaltest afgelegd. Het beheersen van andere talen is meestal een pre.
- Ervaring en kennis over zelfzorg en professionele zorg. Sommige werkgevers zoeken zorgverleners met al enkele jaren ervaring.
- Je zorgt voor continuïteit, dit betekent dat je aanspreekbaar bent en ook zelfstandig te werk kunt gaan.
- Je kunt goed organiseren en coördineren.
Medische vaardigheden: uitgelichte chapter- en boeksamenvattingen
Wat is er nodig voor een goed gesprek tussen arts en patiënt?
Patiënten verwachten veel van hun arts. Ze willen een vaardige arts met actuele kennis, maar ook een aardige arts die kan luisteren en met hen begaan is. Ze willen een open relatie met hun arts, zodat zij goed geïnformeerd worden en betrokken worden bij besluiten over hun genezing.
De relatie tussen arts en patiënt is van grote betekenis voor de manier waarop beide gesprekspartners met elkaar communiceren en de manier waarop de besluitvorming in het consult tot stand komt. Iedere arts gaat op zijn eigen manier met patiënten om en geeft daarmee de arts-patiënt relatie vorm. De manier waarop de relatie vormgegeven wordt, hangt van verschillende factoren af, zoals onder andere: het specialisme van de arts, de situatie/klinische setting, de klacht, kenmerken van de persoon, rolopvatting van de arts en de rol die de patiënt aanneemt.
De arts patiënt relatie wordt makkelijk als vanzelfsprekend beschouwd. Vaak wordt men zich pas bewust van de relatie als er wrijving ontstaat tussen arts en patiënt. De arts-patiënt relatie is geen ‘gewone’ relatie: arts en patiënt zijn gelijkwaardig, maar niet gelijk. Door het verschil in afhankelijkheid, kundigheid en verantwoordelijkheid is de arts degene die de regie heeft over het gespreksverloop. Het is essentieel voor de samenwerking dat de arts op een professionele manier met deze ‘ongelijkwaardigheid’ omgaat.
Samenwerken kan alleen als er sprake is van een goede werkrelatie. Vertrouwen is daarin een essentiële factor. Het grootste deel van de patiënten antwoordde op de vraag: “wat is het belangrijkste in het contact met de huisarts?” de betrouwbaarheid en de dokter kunnen zien als vertrouwenspersoon. Een luisterend oor, belangstelling en medeleven was ook belangrijk volgens dit onderzoek. Vertrouwen van de patiënt voor de arts is ook belangrijk. Artsen ergeren zich aan patiënten die hen wantrouwen en niet eerlijk zijn. Gebrek aan vertrouwen in de arts wordt geassocieerd met ‘defensieve geneeskunde’. Dat houdt in dat artsen doorverwijzen zonder dat er een medische reden voor is, uit angst dat de arts-patiënt relatie geschaad wordt.
Respect wordt wel de basis van het arts-patiënt contact genoemd en de belangrijkste voorwaarde voor effectieve medische communicatie. Respect blijkt uit aandacht voor de patiënt als individu. Als de patiënt zich gerespecteerd en geaccepteerd voelt, zal hij eerder zijn ideeën, verwachtingen, angsten en zorgen aan de arts kenbaar maken, waardoor een betere diagnostiek mogelijk is. Acceptatie betekent niet dat je het gedrag van de patiënt goedkeurt. Het is zeer goed mogelijk begrip te tonen én je eigen kijk op de situatie uit te spreken.
“Echt-zijn” betekent jezelf zijn. Wanneer je echt bent, kom je authentiek en natuurlijk over. Met openheid in het arts-patiënt contact wordt bepaald: het tonen van jezelf in een professionele rol. Openheid ontstaat door eerlijk te zijn tegenover jezelf en de patiënt, voor zover relevant en mogelijk.
Empathie is je kunnen verplaatsen in de belevingswereld van de patiënt. Niet alleen het verhelderen van de ervaringen van de patiënt, maar ook de terugkoppeling en het tonen van empathie is belangrijk. Empathie kan non-verbaal, door houding of stem, of verbaal, door bijvoorbeeld een terugkoppeling of samenvatting. Het is belangrijk dat je je als arts bewust bent van je gevoelens en gedachten in bepaalde situaties. Waar liggen je valkuilen hoe handel je als je in een lastige situatie komt?
In de praktijk is het zo dat er variatie mogelijk is in de manier waarop artsen en patiënten samenwerken. Afhankelijk van de klacht, de situatie en de wensen en verwachtingen van zowel de arts als de patiënt. Er zijn een aantal modellen die hierbij van toepassing zijn.
-
Het paternalistisch model: de inbreng van de arts is maximaal en de participatie van de patiënt in het keuzeproces minimaal. Het model gaat er vanuit dat de arts weet wat het beste is voor zijn patiënt. Dit komt bijvoorbeeld voor in een spoedsituatie waar direct handelen noodzakelijk is, de patiënt aangeeft niet wil participeren in het besluitvormingsproces of als de arts vermoedt dat de patiënt de informatie echt niet aankan door bijvoorbeeld extreme angst of depressie (therapeutische exceptie).
-
Het overleg model: er is sprake van een interactief proces, waarin arts en patiënt een gelijk aandeel hebben in het gesprek. Er is sprake van gezamenlijke participatie en gedeelde verantwoordelijkheid. Dit model is goed toe te passen bij situaties waarin keuzes gemaakt moeten worden bijvoorbeeld ten aanzien van leefstijlverandering, kwaliteit van leven, korte of lange herstelperioden etc.
-
Het informatieve model: wordt ook wel het consument model genoemd, gaat er vanuit dat de patiënt een duidelijke hulpvraag of duidelijk omlijnde informatie behoefte heeft. De patiënt mist slechts medische kennis. De arts verschaft de informatie die de patiënt nodig heeft. Dit model is gebaseerd op het uitgangspunt van de autonome patiënt; dit impliceert onafhankelijk denken en beslissen. Dit model is alleen geschikt als de patiënt een goed zelfbewustzijn heeft ten aanzien van eigen problematiek. Te denken valt aan patiënten met chronische aandoeningen, bijvoorbeeld astma of eczeem.
Verschillen in voorkeur voor een bepaalde werkwijze met een van deze modellen kunnen zich voordoen op basis van persoonlijke of culturele verschillen. De relatie en verantwoordelijkheden van de arts en de patiënt moeten in een gesprek bij voorkeur expliciet gedefinieerd worden, zodat beide partijen weten waar ze aan toe zijn.
Hoe kan je omgaan met emoties in het arts-patiënt contact?
Het hebben of krijgen van een ziekte heeft vaak grote emotionele impact op de patiënt. Denk aan onzekerheid, het moeten omgaan met pijn of het moeten leven met strikte leefregels. Tijdens de anamnese kunnen emoties leiden tot terughoudendheid of juist tot overdrijven van de symptomen. Emoties zijn moeilijk, maken je kwetsbaar en zijn onvoorspelbaar, waardoor reageren lastig is. Het is belangrijk te leren hoe je als arts met emoties van de patiënt en van jezelf om moet gaan, omdat het in de weg kan staan voor een goed verlopend gesprek of behandeling. Zo kun je als arts steun bieden aan patiënten die een verwerkingsproces doormaken.
Emoties zeggen ons dat een bepaalde gebeurtenis of situatie belangrijk voor ons is. Ze hebben een signaalfunctie: er is iets aan de hand. Emoties maken ons alert en gereed voor actie. Die actie helpt ons iets te doen aan de situatie en geeft ons de mogelijkheid ons aan te passen. Apathie tijdens een depressie zorgt voor vermijding van de confrontatie op dat moment: dit noemen we de adaptieve functie van emoties. Emoties hebben ook een communicatieve functie: via emotionele uitingen doen we een beroep op een ander om rekening te houden met onze behoeften. Emoties hebben invloed op cognitieve functies als aandacht en informatieverwerking. Emoties spelen ook een rol bij het nemen van beslissingen en ze sturen de manier waarop iemand op een bepaalde situatie reageert.
Uit onderzoek blijkt dat er een aantal universele emoties zijn, namelijk: vreugde, verdriet, woede, angst, verbazing en afschuw. De gezichtsuitdrukkingen die bij deze emoties horen, zijn overal ter wereld bekend. Emoties vertonen een sterke variatie in intensiteit: er zijn subtiele, matige en heftige emoties. Een voorbeeld hiervan is: afkeer, walging, haat. Voor een arts is het van belang om inzicht te hebben in de variatie in intensiteit van emoties.
Er worden meerdere componenten onderscheiden in een emotionele reactie:
Fysiologisch: emoties gaan gepaard met allerlei lichamelijke processen, die soms aan iemand af te lezen zijn, bijvoorbeeld spierspanning, ademhalingsfrequentie, hartslag, bloeddruk etc.
Cognitief: gedachten die mensen kunnen hebben als reactie op hun gevoelens (zorgen maken, theorieën, beoordeling van situaties). Spelen een rol bij de snelle en onbewuste beoordeling van de situatie.
Gedragscomponent: de actie waar de emotie ons toe aanzet, hoe mensen zich gaan gedragen in reactie op een emotie. Bij sterk negatieve emoties ontstaat de ‘fight-or-flight’ reactie. Gelaatsuitdrukkingen kunnen heel subtiel emoties laten zien
Emotionele expressie: het verbale en non-verbale gedrag dat een emotionele staat weergeeft.
Subjectieve beleving: de persoonlijke ervaring, het bewust voelen van de emotie.
Emoties ontstaan wanneer het belang van het individu in het geding komen. De beoordeling van de situatie leidt tot een emotie. Mensen beoordelen de situatie vanuit hun eigen referentiekader, waardoor er bij verschillende mensen verschillende emoties ontstaan in dezelfde situatie. Soms ontstaan er ook meerdere emoties bij één situatie, waardoor verwarring kan ontstaan. De emotionele beoordeling van een situatie stuurt ons gedrag. Dit gedrag is meestal niet bewust, waardoor het soms als onredelijk wordt gezien. Ons denken, voelen, doen en onze lichamelijke reacties hangen in hoge mate samen en grijpen op elkaar in.
Mensen ervaren emoties niet alleen verschillend, maar gaan hier ook verschillend mee om. Het omgaan met emoties en stressvolle situaties heet coping. Er zijn twee basale reacties in het omgaan met emoties: (her)beleven en beheersen, en twee manieren waarop mensen hun emotionele reacties laten blijken: emotionele expressie naar binnen of naar buiten.
Hieronder staat een schematisch overzicht van de verschillende combinaties die kunnen optreden met de bovenstaande gegevens:
- (Her)beleven + naar buiten gericht: emotionele uitingen (huilen, schreeuwen)
- (Her)beleven + naar binnen gericht: stil verwerken (inkrimpen, zwijgen)
- Beheersen + naar buiten gericht: aandacht richten op andere zaken
- Beheersen + naar binnen gericht: verdringen van gevoelens (apathie, depressie).
Mensen reageren verschillend op emoties, maar het verwerken gaat op dezelfde manier. Er moet aandacht geschonken worden aan de emoties, zodat ze minder worden na verloop van tijd. Door het uiten van emoties wordt de situatie herbeleefd en verliezen de emoties hun kracht Het is belangrijk dat bij een succesvolle verwerking naast het (her)beleven van de emoties ook beheersing plaatsvindt. Door heftige emoties kan controleverlies gevoeld worden. Voor een succesvolle verwerking moet de emotie dan ook herbeleefd en vervolgens beheerst worden, om emotioneel weer op orde te komen.
Kort na een schokkende ervaring zijn de afwisselingen in emoties vaak heftig, maar in de loop van de tijd wordt dit steeds gelijkmatiger. Als emoties de overhand hebben, gedraagt de patiënt zich soms onredelijk en onvoorspelbaar. Wanneer de emoties te veel beheerst worden, stagneert het verwerkingsproces, waardoor de emoties een destructieve invloed krijgen op de patiënt.
Als de patiënt de emoties niet aan kan, gaan ze deze ontkennen of vermijden. Dit is een gezond beschermingsmechanisme dat aangeeft dat de patiënt de emoties niet aan kan en moet gerespecteerd worden, maar als het te lang duurt zal je als arts moeten proberen dit op te lossen. Ook komt het voor dat patiënten terugvallen in oude gedragspatronen, waardoor hun gedrag star overkomt en soms helemaal niet passend in de situaties. Dit wordt ook wel regressie genoemd. Als een patiënt sterke emoties heeft, kun je het beste een gevoelsreflectie doen. Als de patiënt rustig en rationeel is, kun je informatie geven.
De prestatie-emotie curve kan worden gebruikt om lastige emotionele processen uit te leggen. De prestatie-emotie curve is een bergparabool met emotionele spanning van laag naar hoog op de x-as en prestatieniveau van laag naar hoog op de y-as. Prestatie in de prestatie-emotie curve staat voor het vermogen. Prestatie staat voor het cognitieve verwerkingsvermogen: het vermogen om ergens aandacht aan te besteden. Bij toenemende emotionele spanning, gaat de prestatie omhoog. Veel mensen hebben een bepaalde mate van spanning nodig om zich te kunnen concentreren. Het proces bereikt de optimale verhouding in het midden van de curve: men is betrokken en alert, maar ook zich inspannend om tot een oplossing te komen. Bij teveel emotionele spanning gaat de prestatie omlaag. Denk bijvoorbeeld aan faalangst.
Over emoties praten gaat niet ten koste van de aandacht voor het medische probleem, omdat het van belang is om de patiënt goede medische hulp te bieden. De effectiviteit van een consult wordt ernstig geschaad als emoties niet worden onderkend.
Aandacht voor emoties is van belang:
Het signaleren van emoties is belangrijk vanuit diagnostisch oogpunt: emoties hebben invloed op het ontstaan van klachten en ziekten, mensen met emotionele problemen zijn meer vatbaar voor ziekten. (Stress heeft een negatieve invloed op het immuunsysteem)
Het bespreken van emoties is van belang voor het verhelderen van de hulpvraag: door emoties te bespreken krijg je een betere kijk op de wensen en verwachtingen van de patiënt.
Emoties hebben invloed op het uitvoeren van een behandeling: gevoelens bepalen vaak gedrag en emoties zijn ook belangrijk bij het omgaan met een ziekte, negatieve gevoelens kunnen het aanvaarden van ziekte en behandeling bemoeilijken.
Aandacht voor emoties is onderdeel van de hulpverlening: door aandacht te geven aan emoties kan adequaat steun geboden worden bij verwerking. Het vertrouwen van de patiënt in de arts zal groter worden en de samenwerking zal verbeteren.
Emoties kunnen de aandacht van de patiënt belemmeren en dus ook de functionele voortgang van het gesprek: de verborgen emoties doen het gesprek moeizaam lopen en zetten de samenwerking onder druk dit kan leiden tot irritatie bij de arts. Als er aandacht aan de emoties wordt besteed, zullen deze negatieve effecten verdwijnen.
Emoties kunnen informatie kleuren. Ze werken als selectie- en interpretatie mechanismen bij het ontvangen van een boodschap. De meeste mensen zijn zich niet continu bewust van hun eigen emoties. Negatieve emotionele reacties komen vaak voor in gesprek met een patiënt. Ze zijn zowel begrijpelijk als normaal. Wanneer je emoties probeert weg te drukken, kan de intensiteit juist groter worden. Emoties kunnen (soms onbewust) een grote invloed hebben op ons gedrag.
Voor het hanteren van je eigen emoties is het vooral belangrijk je bewust te zijn van je eigen emoties en ze niet te onderdrukken. Ontkennen, bagatelliseren of veroordelen van je eigen emoties is niet functioneel.
Redenen van inadequaat reageren op emoties: de arts mist de signalen (arts en patiënt hebben verschillende perspectieven, voor de arts: a matter of logic, voor de patiënt: a matter of alarm), emoties zijn verborgen voor de arts, maar soms ook voor de patiënt zelf. Het kan ook zijn dat de arts er vanuit gaat dat hij de emoties alleen maar erger maakt als hij erover begint. De arts kan ook bang zijn dat hij of zij de emoties moet ‘oplossen’. Artsen kunnen van zichzelf emoties als hinderlijk ervaren, of kan zowel de arts of patiënt last hebben van een taboesfeer waarin emoties en vooral het uiten van emoties zich bevinden. Het kan ook nog zijn dat de arts bang is om zelf emotioneel te worden en daardoor zijn taak niet meer goed te kunnen volbrengen.
Metacommunicatie
Metacommunicatie is een gesprek over een gesprek. Hierbij komen onduidelijkheden en misverstanden tijdig boven water. Het is vooral belangrijk om toe te passen wanneer de wederzijdse verwachtingen niet goed op elkaar zijn afgestemd. Wanneer deze onenigheid belangrijk genoeg is, kan de gespreksleider het gesprek onderbreken en kan deze evalueren hoe het gesprek tot nu toe verloopt. Metacommunicatie kan gecombineerd worden met andere gespreksvaardigheden zoals agenderen en hardop denken.
Welke communicatievaardigheden zijn belangrijk in de medische sector?
Goede communicatie tussen arts en patiënt is de basis van een goede behandeling. Vaak behandelen artsen patiënten niet op de gewenste manier en meestal zitten de problemen op het gebied van communicatie. Een arts moet soms genezen, vaak verlichten en altijd steun bieden. Dat laatste gaat vooral via communicatie: een patiënt wil gehoord en begrepen worden. Het opbouwen van een goede arts-patiënt relatie is moeilijk, maar essentieel. Om een goede band op te bouwen is het van belang om warm en sympathiek te zijn. Als je als arts jezelf voorstelt en zelf verzekerd overkomt, maar toch goed naar de patiënt luistert en laat blijken dat je hem begrijpt, voelt de patiënt zich veel prettiger.
Het belang van goede communicatie
Een goede relatie tussen arts en patiënt heeft meerdere voordelen:
Het levert een betere diagnose op. Patiënten durven meer te vertellen zodat alle relevante informatie sneller naar bogen komt. Zeker bij geestelijke problemen is het erg belangrijk dat de patiënt zich genoeg op zijn gemak voelt om alles eerlijk te zeggen. Goede communicatie heeft de volgende voordelen:
- De arts herkent sneller of er echt iets met de patiënt is
- Patiënten hebben meer vertrouwen in de behandeling
- De therapietrouw van de patiënten is groter
De patiënt kan zelf fysiek beter worden van een goede arts-patiënt relatie. Vaak helpt het namelijk al heel erg als een patiënt zijn problemen bij iemand kwijt kan. Klachten van patiënten gaan vaak over de communicatie: de arts luistert niet goed, geeft geen heldere informatie of heeft geen respect voor de patiënt.
Het aanleren van communicatietechnieken
Naast het aanleren van kennis en vaardigheden is het belangrijk dat de opleiding tot arts ook gericht is op de houding. Een van de manieren om dit aan te leren is door goede voorbeelden te geven. Maar ook formele training is nodig. Bij artsen die in hun studententijd al moeite hadden met communiceren met de patiënt, is gebleken dat ook tijdens hun werk ze niet alle nodige informatie van de patiënt kregen, niet de goede vragen stelden, niet goed signalen konden oppikken en geen actieve houding hadden tijdens het gesprek. Het geven en ontvangen van feedback is een goede manier om studenten en artsen bewust te maken van de houding. Feedback zorgt ervoor dat de arts meer empathie toont, zelfverzekerder is en meer open vragen stelt.
Het belangrijkste bij het aanleren van communicatievaardigheden is beseffen dat je al kunt communiceren. Het is niet iets waar je pas op je opleiding mee begint. Je kunt jezelf wel trainen door veel te oefenen met medestudenten en acteurs/patiëntensimulaties. Zo kunnen ook de moeilijke situaties, zoals een slechte diagnose of een taboe, worden geoefend zonder dat een patiënt eronder lijdt als het misgaat.
Vaak denken studenten dat communiceren ze goed af gaat. Wees daar voorzichtig mee, de meest zelfverzekerde studenten krijgen vaak erg veel last met communiceren tijdens hun werk.
Medisch-wetenschappelijk onderzoek: welke onderzoeksfasen zijn er te onderscheiden?
Medisch onderzoek gaat vaak over het bestuderen en kwantificeren van (patho)fysiologische of (patho)biologische relaties bij proefpersonen. Dit kan zowel op een experimentele als een observationele wijze worden uitgevoerd.
De basisstructuur van medisch-wetenschappelijk onderzoek is gelijk. Het bestaat uit de volgende stappen:
-
Beschrijven motief
-
Relevante literatuur bestuderen
-
Definitieve vraagstelling formuleren
-
Passende onderzoeksvorm selecteren
-
Globale onderzoeksontwerp beschrijven
-
Onderzoeksvariabelen definiëren
-
Operationalisering
-
Draaiboek schrijven
-
Dataverzameling
-
Data-analyse
-
Interpretatie resultaten
-
Rapportage en publicatie
Motief beschrijven
Een onderzoek moet een motief hebben om een bepaald onderzoek uit te voeren. Er zijn veel verschillende soorten motieven om onderzoek te doen, bijvoorbeeld nieuwsgierigheid, voorgaande onderzoeksbevindingen (vervolgonderzoek) of een klinisch of maatschappelijk probleem.
Een onderzoek kan verschillende vormen van relevantie hebben: wetenschappelijke relevantie, maatschappelijke/klinische relevantie en praktische relevantie. Van wetenschappelijke relevantie is sprake als er bijvoorbeeld al een onderzoek gedaan is naar een bepaald onderwerp en er vervolgonderzoek nodig is. Van maatschappelijke/klinische relevantie is sprake wanneer er een klinisch/maatschappelijk probleem is waar onderzoek naar gedaan kan worden om een oplossing te vinden. Praktische relevantie heeft een onderzoek als het onderzoek leidt tot oplossingen voor praktische problemen.
Het is belangrijk om te bedenken wie er belang bij heeft dat de vraagstelling wordt beantwoord. Deze partijen worden stakeholders (belanghebbenden) genoemd. Er bestaan verschillende categorieën: patiënten, artsen/andere professionals, overheidsinstanties, bedrijven die producten verkopen voor de medische markt, verzekeraars en onderzoekers zelf.
Onderzoeksgelden (subsidies) bepalen voor een belangrijk deel welke onderzoeken wel en welke niet uitgevoerd gaan worden. Deze subsidiegevers bepalen daardoor voor een groot deel naar welke vraagstukken onderzoek gedaan wordt. Om achter een relevant vraagstuk te komen, dienen onderzoekers te praten met stakeholders omdat zij te maken hebben met het probleem. Door goed het vraagstuk in beeld te brengen, zal er een beter antwoord op de vraagstelling uit het onderzoek komen omdat de onderzoeker juiste keuzes kan maken tijdens onderzoek waardoor het werkelijke vraagstuk onderzocht wordt. Als de onderzoeker helemaal op de hoogte is van de motieven en belangen kan het onderzoeksprobleem beschreven worden: de voorlopige vraagstelling.
Relevante literatuur bestuderen
Dit is nodig om erachter te komen welke informatie al beschikbaar is over een bepaald probleem. Door het bestuderen van oriënterende literatuur (overzichtsartikelen, inleidende boeken en gesprekken met experts) kan het doen van onnodig onderzoek en het maken van onnodige fouten worden voorkomen. Door het doen van literatuuronderzoek kan de daarvoor gemaakte voorlopige vraagstelling bijgesteld worden. Er vindt trechtering van de vraagstelling plaats, waardoor de vraagstelling steeds meer wordt ingeperkt.
Na het bestuderen van oriënterende literatuur kan worden overgegaan op het bestuderen van literatuur die antwoord geeft op specifieke vragen. Het is belangrijk om tijdens het bestuderen van literatuur een kritische instelling te hebben.
Het is belangrijk een literatuuroverzicht te maken. Door dit te doen verbetert het inzicht in de wijze waarop het onderzoek uitgevoerd moet gaan worden. Uit dit literatuuronderzoek volgt de definitieve vraagstelling.
Definitieve vraagstelling formuleren
Dit is de vraag waar het onderzoek antwoord op moet gaan geven. Deze moet eenduidig te interpreteren zijn. Er wordt vaak gebruik gemaakt van de PICO-methode. Dit staat voor: patiënt, intervention, comparison en outcome. Al deze zaken moeten in de definitieve vraagstelling worden opgenomen.
De vraagstelling moet onderzoekbaar zijn. Ook moet uit de vraagstelling blijken naar welke informatie de onderzoeker op zoek is. Dit zijn de criteria voor een wetenschappelijk vraagstelling: onderzoekbaar, volledig, eenduidig, enkelvoudig, relevant, eenvoudig en correct geformuleerd.
Inventariserend/beschrijvend/explorerend onderzoek wordt gedaan om meer inzicht te krijgen in een bepaalde natuurlijk situatie of natuurlijke ontwikkeling. Bij toetsend onderzoek wordt een bepaald effect of een bepaalde samenhang getoetst. Uit de definitieve vraagstelling moet duidelijk zijn wat bij wie, waar en wanneer wordt onderzocht.
Onderzoeksvorm selecteren
Meestal is er niet veel keuze in welke onderzoeksvorm bij de vraagstelling past. Echter, soms zijn er wel meerdere opties en moet de onderzoeker bepalen welke vorm het meest geschikt is.
Onderzoeksontwerp beschrijven
In deze fase wordt in grove lijnen opgeschreven hoe het onderzoek zal gaan verlopen. Een beschrijving van het onderzoeksontwerp bevat de volgende zaken: onderzoekspopulatie, plaats en tijd van het onderzoek, aard van de metingen en de wijze waarop de gegevens verzameld en geanalyseerd gaan worden.
Onderzoeksvariabelen definiëren
Er zijn verschillende categorieën variabelen:
-
Afhankelijke variabelen: dit zijn meestal de ziekte- of gezondheidsvariabelen. Deze variabele is het resultaat van een of meer andere factoren.
-
Onafhankelijke variabelen (ook wel determinant): deze variabele moet bijdragen aan de verandering van de afhankelijke variabelen. Dit zijn de vermoede oorzaken in de causale relatie tussen de variabelen. Deze variabelen hebben dus effect op de afhankelijke variabele.
-
Verstorende variabelen (ook wel confounders): dit zijn onafhankelijke variabelen die geassocieerd zijn met de determinant. Hierin is de onderzoeker niet geïnteresseerd, maar ze dienen toch betrokken te worden bij het onderzoek om het zuivere effect van de determinant op de afhankelijke variabele te bepalen.
-
Effect modificerende variabelen: deze modificeren de sterkte van het effect van de determinant op de afhankelijke variabele. De sterkte van het effect is anders voor verschillende waarden van de effect modificerende variabelen (het effect van zout op bloeddruk is bijvoorbeeld sterker bij mannen dan bij vrouwen).
-
Achtergrondvariabelen: deze beschrijven de onderzoekspopulatie (mensen, dieren, weefsels).
-
Intermediaire variabelen: deze maken deel uit van de causale relatie tussen determinant en afhankelijke variabele.
Wanneer de relevantie variabelen uitgekozen zijn, is het belangrijk om deze nauwkeurig theoretisch te definiëren.
Operationaliseren
Nu worden de variabelen die betrokken zijn bij het onderzoek meetbaar gemaakt. Er moet ook een geschikt meetinstrument gekozen worden om de meetbare variabele daadwerkelijk te kunnen meten. Er moeten criteria opgesteld worden waaraan de variabelen moeten voldoen.
Bij deze fase is het belangrijk de validiteit van het meetinstrument en daarmee het onderzoek te bewaken. Dit betekent dat er op gelet moet worden of er nog wel gemeten wordt wat men beoogt te meten. Ook moet de reproduceerbaarheid van de meting goed zijn. Dit houdt in dat bij het herhalen van dezelfde meting het meetinstrument dezelfde waarde aangeeft.
Draaiboek schrijven
In deze fase wordt het onderzoeksprotocol geschreven. Hierin staat in detail wat er stap voor stap gedaan gaat worden in het onderzoek. De volgende punten moeten in ieder geval aan de orde komen: motief, vraagstelling, samenvatting van de onderzochte literatuur, globale onderzoeksontwerp, variabelen, meetmethoden, onderzoekspopulatie (ook de grootte), onderzoeksorganisatie (ook het tijdschema), kosten, registratie, beveiliging van gegevens, analyseschema en rapportage.
Het is belangrijk onderscheid te maken tussen de doelpopulatie (de groep mensen waarover je uiteindelijk een uitspraak wilt kunnen doen) en de onderzoekspopulatie (waaruit de steekproef getrokken is) en de steekproef.
Er zijn verscheidene methoden om een steekproef te trekken: aselect en systematisch. Bij aselecte steekproeven hebben alle personen uit de onderzoekspopulatie een even grote kans om in de steekproef terecht te komen. Een systematische steekproef hebben de personen uit de onderzoekspopulatie ongelijke kansen om in de steekproef terecht te komen. Dit kan soms het geval zijn bij proefdieronderzoek waarbij een aantal gefokte dieren aangeleverd worden. Meestal geeft dit geen problemen omdat de groepen dieren zeer homogeen zijn. In het protocol moet duidelijk beschreven staan wat de precieze onderzoekspopulatie is en hoe de steekproef getrokken is.
De minimaal benodigde grootte van de steekproef kan middels statistische tests geschat worden. Hierbij wordt rekening gehouden met de nauwkeurigheid waarmee de onderzoeker het vraagstuk wil beantwoorden. Bij het bepalen van de grootte van de steekproef wordt ook rekening gehouden met de verwachtte uitval en non-respons. Bij onderzoek met enquêtes is er vaak veel non-respons (40%). Hierbij moet je dan nagaan of de non-responders systematisch verschillen van de responders.
Ook is de logistiek een belangrijk onderdeel wat in het onderzoeksprotocol beschreven moet worden. Er moet een tijdschema gemaakt worden waar met veel factoren rekening gehouden moet worden (o.a. vakantiedagen, tijd nodig voor vooronderzoek, etc.).
Wanneer het onderzoek gefinancierd wordt door een subsidiegever is het ook belangrijk om een kostenplaatje in het onderzoeksprotocol te verwerken. Er zijn veel kostenbronnen bij het doen van medisch-wetenschappelijk onderzoek. Het grootste deel gaat naar de onderzoekers en ondersteunend personeel. Echter, ook moeten eventuele proefdieren, medicatie, reiskosten, huisvestingkosten, etc. betaald worden.
Het is belangrijk om op een efficiënte manier data te registreren. Elke handeling moet vastgelegd worden. Ook zijn het vertrouwelijke gegevens waar soms mee gewerkt wordt. Er moet dus aandacht besteed worden aan de beveiliging hiervan. Ook moet in deze fase alvast nagedacht worden over de rapportage en publicatie. Wie publiceert mee en in welke volgorde. Dit voorkomen onenigheid achteraf.
Dataverzameling
Eerst moet alles gereed gemaakt worden om de daadwerkelijke data te kunnen verzamelen. Denk hierbij aan het trekken van de steekproef, het bestellen van medicatie, het protocol aan de medisch-ethische commissie voorleggen, etc. Nu kan de echte dataverzameling beginnen. Dit zou foutloos moeten kunnen verlopen omdat het onderzoek eigenlijk op papier al is uitgevoerd bij het maken van het onderzoeksprotocol. Echter, vaak ontstaan er onverwachte situaties. Tijdens deze fase dient nauwkeurig een logboek bijgehouden te worden.
Data-analyse
Het is onmogelijk om alle data die verzameld is te analyseren. Deze moet daarom eerst worden omgezet tot handzame parameters.
Interpretatie van de resultaten
In deze fase moet de onderzoeker goed onderbouwen hoe hij/zij gekomen is tot zijn/haar interpretatie van bepaalde resultaten. In deze fase wordt eigenlijk antwoord gegeven op de vraagstelling. Hier dient ook de generaliseerbaarheid en de bijdrage die het onderzoek heeft geleverd beschreven te worden.
Rapportage en publicatie
De resultaten moeten gerapporteerd worden zodat belangstellenden er kennis van kunnen nemen en er een kritisch oordeel over kunnen vormen. Een geschikte manier om dit te bewerkstelligen is een wetenschappelijk tijdschrift, maar ook een boek, proefschrift of een congresbijdrage kan dit bewerkstelligen. Er wordt vaak al begonnen met schrijven van het artikel voordat de data geanalyseerd wordt.
Samenvatting bij NHG-standaarden van het Nederlands Huisartsen Genootschap
Samenvattingen en studiehulp bij NHG-standaarden van het Nederlands Huisartsen Genootschap
- Samenvatting bij NHG-standaarden van het Nederlands Huisartsen Genootschap zijn gedeeld op JoHo WorldSupporter.
- Een overzicht van alle NHG-Standaarden voor de huisarts. Deze richtlijnen zijn bedoeld om het medische beleid in de dagelijkse praktijk van de huisarts te ondersteunen.
Inhoudsopgave
- NHG-standaarden - Geneeskunde - Algemeen
- NHG-standaarden - Geneeskunde - Thema: Bloed
- NHG-standaarden - Geneeskunde - Thema: Spijsverteringsorganen
- NHG-standaarden - Geneeskunde - Thema: Ogen
- NHG-standaarden - Geneeskunde - Thema: Oren
- NHG-standaarden - Geneeskunde - Thema: Hart-vaatstelsel
- NHG-standaarden - Geneeskunde - Thema: Bewegingsapparaat
- NHG-standaarden - Geneeskunde - Thema: Zenuwstelsel
- NHG-standaarden - Geneeskunde - Thema: Psychische problemen
- NHG-standaarden - Geneeskunde - Thema: Luchtwegen
- NHG-standaarden - Geneeskunde - Thema: Huid en subcutis
- NHG-standaarden - Geneeskunde - Thema: Endocriene klieren, voeding, metabolisme
- NHG-standaarden - Geneeskunde - Thema: Urinewegen
- NHG-standaarden - Geneeskunde - Thema: Zwangerschap, anticonceptie, geslachtsorganen
Naar de samenvatting
- Samenvattingen en studiehulp gebruiken: Samenvatting bij NHG-standaarden van het Nederlands Huisartsen Genootschap
Meer lezen
Medische vaardigheid & Verpleging als studie en kennisgebied
Werken en jezelf ontwikkelen als arts en zorgverlener
Medische vaardigheden en verpleegkunde studeren en stagelopen in het buitenland
Therapeutische vaardigheden: uitgelichte boeksamenvattingen
Partnerselectie: Advies & Persoonlijke Ontwikkeling
"Een leven lang leren en studeren om de ervaringen die je tijdens je werk, je reizen of je vrije tijd opdoet, op een juiste plek te zetten, een logisch gevolg te gevenen tot zinvol leven te laten leiden"
= JoHo Contenties & Competenties
-
Contenties zijn die elementen (waarden) die leiden tot een tevreden leven, een tevreden groep of een tevreden maatschappij./ Het betreft elementen die een rol spelen bij de mate van tevredenheid die je als mens of als groep mensen (organisatie, familie) zou kunnen hebben. Deze elementen komen al sinds de oudheid in de literatuur voor. Ze worden aangemerkt als cruciale en bepalende elementen in het kader van geluk en tevredenheid.
-
Competenties (skills) zijn vaardigheden en eigenschappen die je kunt testen en opdoen tijdens je studie, je stage, je werk of bijvoorbeeld je reizen.De competenties vormen een serie handvatten op grond waarvan jij betere keuzes kunt maken en je carrière of levensinvulling dichter bij jezelf of je wensen kunt brengen.JoHo gaat er vanuit dat hoe beter jij je keuzes maakt, des beter dat in het algemeen ook voor een ander is.
-
Competenties kunnen worden ingezet om Contenties te bereiken
CONTACT & BEREIKBAARHEID
- Contactmogelijkheden: Contact per service
- Online en e-mailcontact: via de contact- en adviesformulieren op JoHo.org en Expatverzekering.nl
- Contactformulier voor abonnementen en donaties
- Contactformulier voor reis- en annuleringsverzekeringen
- Contactformulier voor emigratie en expatverzekeringen
- Telefooncontact: dagelijks op dinsdag t/m donderdag tussen 11.00-17.00u op +31 (0)88-3214567.
- Afspraak en langskomen: wekelijks in JoHo support center Leiden op afspraak; aan te vragen via het contactformulier, of via 088-3214567
- Afhalen: wekelijks in één van de support- of afhaalcenters in: Leiden - Utrecht
- Feestdagen: JoHo is fysiek, online en telefonisch gesloten tijdens de feestdagen (o.a. Nieuwjaarsdag, Tweede Paasdag, Koningsdag, Hemelvaart, Tweede Pinksterdag, Eerste en Tweede Kerstdag)
- WorldSupporter: Inloggen bij JoHo WorldSupporter.org
JoHo Missie, Visie & Concept
Missie & Visie
- JoHo wil mensen en organisaties in staat stellen zich te ontwikkelen en beter samen te werken, en daardoor bij te dragen aan een tolerante, verdraagzame en duurzame wereld.
- Via online platforms en fysieke support centers wordt steun verleend aan persoonlijke ontwikkeling, en wordt internationale samenwerking gestimuleerd.
Concept
- Als JoHo donateur, abonnee of verzekerde verleen jij steun aan de doelstellingen van JoHo
- JoHo steunt vervolgens jou met tools, coaching en voordelen op het gebied van persoonlijke ontwikkeling en internationale activiteiten
- JoHo heeft als kernservices: studiehulp, competentie-ontwikkeling, coaching en verzekeringsbemiddeling bij vertrek naar buitenland
Werken, jezelf ontwikkelen en een ander helpen?
JoHo zoekt medewerkers, op verschillend niveau, die willen meebouwen aan een betere wereld en aan een zichzelf vernieuwende organisatie
Vacatures en mogelijkheden voor vast werk en open sollicitaties
Vacatures en mogelijkheden voor tijdelijk werk en bijbanen
Vacatures en mogelijkheden voor stages en ervaringsplaatsen